يادگار
اگر چه باز نبينم به خود كنارِ ترا
عزيز مي شمرم عشق يادگار ترا
در اين خزان جدايي به بوي خاطره ها
شكفته مي كنم از نو به دل بهار ترا
زبان شعله به گوشم به بي قراري گفت
حديثِ سستي ِ قول تو و قرار ترا
ز من جدا شده يي همچو بوي گل از گل؛
مني كه داده ام از دست، اختيار ترا
شدي شراب و شدم مست بوسه ي تو شبي
كنون چه چاره كنم محنت خمار ترا؟
به سينه چون گل ِ عشقت نمي توانم زد
به ديده مي شكنم خارِ انتظار ترا
چو بوي گل چه شود گر شبي به بال نسيم
سبك برآيم و گيرم ره ديار ترا
همان فريفته سيمين با وفاي توأم
اگر چه باز نبينم به خود كنار ترا!
دوشنبه 17 خرداد 1389 - 6:22:08 PM